Hannibal (Hannibal Lecer #3) - Thomas Harris | Kitap Yorumu

Orijinal Adı: Hannibal

Seri: Hannibal Lecer #3

Önceki Kitap: Kuzuların Sessizliği

Sonraki Kitap: Hannibal Doğuyor

Yayınevi: Nemesis Kitap

Sayfa Sayısı: 472

Baskı Yılı: 2014

Goodreads Puanı: 3.69  (57,367 Oy)

Yorum

  Hannibal Lecter benim en sevdiğim polisiye-gerilim serilerinden biridir. Gerek karakterleri gerek tarzıyla kendine bu tür içinde ayrı bir yer açan seri, farkını ilk kitabı okumaya başladığınızda hissediyorsunuz. Tamam bu seri türde çığır açacak kadar farklı değil belki ama Hannibal Lecter bu türdeki karakterler arasında çığır açma gücüne sahip bir karakter.

Hannibal'ın yemeyi-öldürmeyi tercih ettiği insanlar hakkında kurduğu cümle

  Lafı neden bu kadar uzattın derseniz eğer duygularım çok karışık derim size. Seri çok güzel başladı ve ilerliyordu, özellikle geçenlerde okuduğum Kuzuların Sessizliği'ni çok beğenmiştim. Öyle olunca bu kitaptan beklentilerim vardı, aslında son sayfalara kadar gayet güzel gidiyordu, sonrasını dehşet içinde okudum. Seri hiç beklemediğim bir şekilde sonlandı, bu kitap serinin son kitabı değil ama hikayenin bittiği kitap. Bundan sonraki Hannibal Doğuyor adlı kitap Hannibal'ın gençlik yıllarını anlatıyor, yani yaşananların düzelme şansı yok artık.

  Bu kitap Kuzuların Sessizliği'nden 7 yıl sonrasını anlatıyor. Hannibal'ın peşine ilk kurbanı ve tek yaşayan kurbanı Mason Verger takılmıştır ve acımasız planları vardır. Starling ise bu planları ve Lecter'ı engelleme uğraşındadır, kimin başarılı olacağı ise tam bir muammadır. Fazla bilgi vermek istemiyorum çünkü her bilgi spoiler niteliğinde olacaktır artık, bu yüzden arka kapak yazısını da eklemedim, eğer Kuzuların Sessizliği'ni okumadıysanız arka kapak yazısını okumayın derim.

  Kitap 430'lara kadar çok güzel ve heyecanlı ilerledi, yazar gerçekten iyi bir kurguya imza atmıştı, her sayfa da dolu doluydu. Fakat 430'dan sonrası benim için kabus gibiydi, yazarın bu kısımlar tabii ki de rüyaydı demesini ve her şeyin normale dönmesini ne kadar istesem de her şey daha kötüye gitti. Hannibal karakterine biçilen bu son bana oldukça rahatsızlık verici geldi, "iyiler hep kazanır"a inanmam ama buradaki son gerçekten çok rahatsız ediciydi. Seriye devam edip bitirme isteğim de kalmadı açıkçası.

  Kitabı okurken zaman zaman bu Thomas Harris'e ait bir kitap değilmiş hissine kapıldım, dili değişikti. Yazardan mı çevirmenden mi kaynaklanıyor bilemedim ancak serinin önceki kitaplarından farklı bir havası vardı. Kitaptaki bazı bölümler İtalya'da geçiyordu, kitabın içinde çok fazla İtalyanca kelime vardı, bazılarının çevrilmemesi doğaldı ancak İtalyanca diyaloglar ve cümleler çevrilmeliydi bence. Yayınevinin bu konudaki boş vermiş tutumunu hoş bulmadım.

  Kitap güzeldi ancak sonuyla gözümden tamamen düştü, belki abartıyorum ama sonunu hiç sevmedim. Sonlara gelmeden önce 5 puanı hak edecek bu kitap derken son sayfalardan sonra 3 anca diyorum. Belki siz okur ve başka düşünürsünüz. Son 50 sayfa haricinde seri oldukça güzel ve okunası. Biraz karışık bir yorum oldu, uğradığım hayal kırıklığından olsa gerek, kusura bakmayın. İyi Okumalar, Bol Kitaplı Günler :))

Alıntılar

Neye bakılacağını bilmiyorsan göremezsin. 

Ne kadar istersen o kadar güçlü olabilirsin. 

Hepimizin bildiği ama henüz adlandıramadığımız bir duygu var: kibirli olmaya hakkın olduğunu önceden bilmek... Starling bu duyguyu Margot Verger'in yüzünde gördü. 

Hatalarımızla büyürüz. 

Ölüm ve tehlike, uzaklardan gelmek zorunda değildi. En sevdiğinizin tatlı nefesiyle de gelebilirdi... 

Oysa kararlar karmakarışık duyguların bir ürünüdür; genellikle adım adım gidilen bir şey değil, bir çırpıda sahip olunan bir şeydir.  

Beğenilerinizi geliştirmenin ilk adımı kendi beğenilerinize önem vermektir. 

Korkutucu olan ne biliyor musun Ardelia? Korkutucu olan birinin sana gerçeği söylemesi. 

Herkes biraz fazla neşeli görünüyordu. Barney gibi yıllarını hastanede geçirmiş biri, aşırı neşenin gerçek neşe olmadığını bilirdi.

Puanım