Ay Işığı Sokağı - Stefan Zweig | Kitap Yorumu

Orijinal Adı: Die Mondscheingasse

Seri: Yok

Yayınevi: Remzi Kitabevi

Sayfa Sayısı: 194

Baskı Yılı: 2014

Arka Kapak Yazısı

20. yüzyıl Alman Dili Edebiyatı’nın ünlü yazarlarından Stefan Zweig’ın bu eseri “Ay Işığı Sokağı”, “Lyon’da Düğün”, “Acaba o muydu?”, “Prater’de İlkyaz” gibi en seçme öyküleri içermektedir. Zweig, erişilmez bir öykü ustasıdır. Son satırına kadar sürükleyici olan öykülerinde insan ruhunun sonsuz derinliklerine iner, duyguların inişli çıkışlı değişimini ustalıkla yansıtır, büyüleyici anlatımıyla okurun dikkatini hep diri tutar.

20. yüzyılın bu insancıl ve iyi yürekli aydın yazarı 23 Şubat 1942’deki ölümünden günümüze güncelliğini hiç yitirmedi. “Kültürlerin, ulusların ve düşüncelerin birbirleriyle uzlaşmasına hümanizmin aracılık etmesini yaşamım boyunca hep hedefledim” diyen Zweig, huzursuz başlayan yüzyılımızda da bu düşüncesiyle bize rehber oluyor.

Yorum

Stefan Zweig her kitabında sevdiğim yazarlar arasındaki yerini daha da sağlamlaştırıyor, onu okurken bambaşka bir dünyada oluyorum ve gerçeklikten kopuyorum. Beni büyüleyen bir dili var, basit şeyleri bile öyle güzel sunuyor ki okudukça hayranlığım artıyor. Ay Işığı Sokağı'na da hiç düşünmeden başlamam bu yüzden, çünkü biliyorum yazar ortaya güzel bir şey koyacak.
  Ay Işığı Sokağı, birbirinden farklı on öyküden oluşuyor. Her öykü kendi içinde bir derinliğe ve mesaja sahip. Öyküleri genel olarak beğensem de bana Zweig'ın okuduğum diğer kitaplarından daha az derinliğe sahipmiş gibi geldi, Zweig'ın beni büyüleyen dilinin izlerini taşısa da, yazarın dilinin derinliğini taşımıyordu daha ziyade sönük bir yansıması gibiydi.

  Hikayeler ve karakterler hem iyi hemde kendine has özelliklere sahipti, Zweig bu karakterlere özel hikaye yazmak yerine romanlarına dahil etse çok daha güzel olurdu diye düşündüm bazen. Çünkü bazı hikayeler yarım kalmış gibi geldi bana.

  Ben kitapta en çok Birbirine Benzemeyen İkizler'i ve Acaba O Muydu adlı öyküleri beğendim, ikisini de okumak oldukça zevkliydi. Kitaptaki son öykü olan Acaba O Muydu, Zweig'ın kendine özgü özellikleri daha çok sergilediği öyküydü. Kitapta yer alan Nişan ve Leman Gölü Kıyısında adlı diğer iki öykü de savaşın yıkıcılığı ve neden olduğu tahribata değinen oldukça önemli noktalara çok güzel bir biçimde değinen öykülerdi ve bence okunması gereken öyküler.

  Ay Işığı Sokağı, Zweig'ın diğer eserlerine göre daha zayıf bulduğum ancak içindeki öykülerle okunmaya değer, oldukça güzel bir öykü kitabıydı. Kitabı çok beğendim ve bazı öyküler bende ayrı yere sahip oldu. Kitabı her ne kadar beğensem de Zweig'ın öykü türünden ziyade roman türünde başarılı olduğunu düşünüyorum. Eğer hala Zweig okumadıysanız çok şey kaçırıyorsunuz, en kısa zamanda bir Zweig eseri okumalısınız derim. İyi Okumalar. :))

Alıntılar

Ben ise sadece kitaplarla başbaşa kalacağım, gezintiler yapacağım, hayaller kuracağım, rahatsız edilmeden uzun uzun uyuyacağım bir dinlenceyi yaşamak istiyordum. 

Çok yorgun gibiydi. Fakat bu, uykusuzluğun verdiği vücut yorgunluğundan çok bir yaşam yorgunluğuydu. 

Bir insanın bir başka insanı mutlu etmesi onu mutlulukların en yücesine ulaştırıyordu. 

Bu bana çok yabancı dünyanın ortasında her şeyden uzaklaşmıştım, hiçbir şeye, uymuyordum, birilerine iletmek istediğim tek bir mesajım da yoktu. 

Bilmediğim, fakat gerçekleşeceğine inandığım bir şeyin beklentisi içindeydim. 

"Burada insanlar beni anlamıyor, bende onları anlamıyorum. Ben burada yaşayamam. Gideceğim, yardım edin bana, bayım!"

Puanım