Toplu Öyküler - Oscar Wilde | Kitap Yorumu

Orijinal Adı: Complete Shorter Fiction

Seri: Yok

Yayınevi: Mitra Yayınları

Sayfa Sayısı: 288

Baskı Yılı: 2011

Goodreads Puanı: 4.17   (1,826 Oy)

Arka Kapak Yazısı

Alaycı üslubu ile geç Viktorya dönemi İngiltere'sinin en ünlü yazarları arasına girdi. Bir dava sonucu ahlaksızlıktan suçlu bulununca büyük bir düşüş ve dram yaşadı. Doğduğu ortamla tam bir zıtlık içinde Paris'te fakir bir otel odasında öldü.

Kitapta yer alan öyküler:

Lord Arthur Savile'nin Cinayeti

Bir Sırrı Olmayan Sfenks

Canterville Hayaleti

Model Milyoner

Bay W. H. Portresi

Genç Kral

Infanta'nın Doğum Günü

Balıkçı ve Ruhu

Yıldız-Çocuk

Mutlu Prens

Bülbül ve Gül

Bencil Dev

Sadık Dost

Göz Alıcı Roket

Yorum

  Dorian Gray'in Portresi'nden sonra bir Oscar Wilde eseri daha okumak istedim ve toplu öyküleri gözüme kestirdim. :) Dorian Gray'in Portresi yorumuma buradan ulaşabilirsiniz.

  *Aslında kitabın adı Oscar Wilde Toplu Öyküler olarak geçiyor ama başlık destan gibi uzun olmasın diye ben bu şekilde yazdım bunu da belirteyim.

  Kitapta toplam 14 öykü yer alıyor. Öykülerin çoğunu sevdim, geneli topluma ve insanlığa dair eleştiriler barındırıyor, yazar sıkça yüksek sosyete ve fakir halk tabakası arasındaki uçurumu gözler önüne sermiş. Zaman zaman da başka yazarlara ve eserlere karşı üstü kapalı, alegorik eleştirilerle karşılaşıyorsunuz. Bu eleştiriler bazı yerlerde kendilerine çok zekice yer bulmuş.

  Kitaptaki hikayelerden bazılarını daha önceden biliyordum ama ne zaman ve nerede okuduğumu hatırlayamadım, özellikle kitabın son yarısı benim için sadece eski okuduklarımın bir tekrarı niteliğindeydi. Hikayelerden biri de Mutlu Prens'ti ve onu yeniden okumak da ayrıca hoşuma gitti. 

Oyuncular çok şanslıydı. Onlar trajedi mi komedi mi okynayacaklarını kendileri karar verebilirdi. Gülmeyi ya da ağlamayı kendileri seçebilirdi. Fakat gerçek hayat farklıydı. Pek çok insan kendilerinin seçmediği bir hatyatı yaşamaya mecbur kalıyordu. Dünya bir sahneydi fakat oyuncuların seçme hakkı yoktu.

  Toplu Öyküler genel olarak güzel bir kitaptı, bazı hikayeleri çok sevdim, bazılarını ise sevdiğimi pek söyleyemem. Benim öykü türü ile aram pek iyi değil, seviyorum ama uzunca roman okumak öncelikli tercihim. Kitap güzeldi, ince taşlamalar, zekice ayrıntılar vardı ancak çok iyi bulmadım ben, biraz eksik yönleri vardı öykülerin. Özellikle sona doğru yer alan hikayeler fazla masalsı ve çocuk yaştaki insanlara uygundu. Yine de Oscar Wilde'ın öykülerini okumak isteyenlere tavsiye ederim. Zaten kitabın dili çok akıcı, sayfalar hızla akıyor gidiyor.

Yazar bencilliği ve kibri kitapta çok güzel işlemişti;

"Mutlu olduğum için gülüyorum."
"Çok bencilce bir neden. Mutlu olmaya hakkın var mı? Başkalarını düşünmen gerekir. Daha doğrusu beni düşünmen gerekir. Ben daime kendimi düşünmekteyim ve başkalarından da benzer davranışlar beklerim. Duygudaşlık denen şey budur işte. 

  Hikaye türünü ya da Oscar Wilde'ı seviyorsanız kitaptan da zevk alırsınız muhtemelen. Bol kitaplı günler dilerim, iyi okumalar. :)

Alıntılar

"Mutlu olduğum için gülüyorum."

"Çok bencilce bir neden. Mutlu olmaya hakkın var mı? Başkalarını düşünmen gerekir. Daha doğrusu beni düşünmen gerekir. Ben daime kendimi düşünmekteyim ve başkalarından da benzer davranışlar beklerim. Duygudaşlık denen şey budur işte. 

Nereyi seversen orası senin dünyandır. 

Çok güzel çiçeklerim var fakat en güzel çiçekler çocuklardır. 

"Tuhaf şey" dedi, "İçim sıcacık oysa hava ne kadar soğuk!"

"İyi bir şey Yaptın da onun için." 

"Savaşta," diye yanıtladı dokumacı, " zayıflar güçlülerin kölesi olur. Biz yaşamak için çalışmak zorundayız ve onlar bize ancak ölmeyecek kadar ücret verirler. Biz gün boyu onlar için didinip duruyoruz ve onlar ise küplerini altınlar ile dolduruyorlar ve bizim çocuklarımız zamanından önce solup giderken onlar semiriyorlar. Biz üzüm yerken onlar şarap içiyorlar. Biz mısır ekiyoruz fakat bizim tabağımız bomboş. Hiç kimse görmese de bizim zincirlerimiz var; ve başkaları bizi özgür olarak adlandırsa da bizler köleyiz."

Oyuncular çok şanslıydı. Onlar trajedi mi komedi mi oynayacaklarına kendileri karar verebilirdi. Gülmeyi ya da ağlamayı kendileri seçebilirdi. Fakat gerçek hayat farklıydı. Pek çok insan kendilerinin seçmediği bir hayatı yaşamaya mecbur kalıyordu. Dünya bir sahneydi fakat oyuncuların seçme hakkı yoktu.

Puanım